Polvertoren

• ontwerp - realisatie 2014 - 2018
• stedenbouw Martens Willems & Humblé Architecten
• opdrachtgever Mulleners Vastgoed
• aannemer van Wijnen
• interieur 'penthouse' Nicemakers Amsterdam
• productie/fotografie 'penthouse' Marc Heldens, Alan Jensen
• foto's exterieur Arjen Schmitz, Philip Driessen;
• locatie Maastricht

De Verpleegstersflat werd in 1961 ontworpen door architect W. Schellinx als een verpleegstersinternaat met 40 kleine appartementen. Op de begane grond was een laagbouw met leslokalen toegevoegd die het hoge woonblok volledig omsloot. Overal in Maastricht, maar ook vanuit het landschap buiten de stad, zien we de Polvertorenflat opduiken in het silhouet. Altijd met een zekere bescheidenheid, nergens opdringerig of dominerend. Het is een markeringspunt aan het begin van de binnenstad, ter hoogte van de voormalige stadsomwalling, als een moderne stadspoort. De toren is een van de zeldzame modernistische stedenbouwkundige interventies uit de vroege 60-er jaren die in de binnenstad goed gelukt zijn. (Al lopen de meningen hierover nog steeds uiteen). De behoudens waardige monumentaliteit is dan ook vooral van stedenbouwkundige aard. Het is meer een curiosum dan een mijlpaal. Dat schiep vrijheden voor een vrijere omgang met de herbestemming van dit Gemeentelijke monument van jongere bouwkunst.

De constructieve opbouw kende naar hedendaagse maatstaven vele bouwfysische problemen, de renovatie met de kunststof kozijnen alsmede het woud van zendmasten dat op het dak verschenen was, hadden het geheel geen goed gedaan. Om de positie van de toren, die weer een nieuwe woonfunctie kreeg, volledig in de nieuwe stedenbouwkundige constellatie van het Klevarieterrein op te nemen en op begane grond niveau een bijdrage te geven aan de openbare ruimte, wordt de voet met de voormalige leslokalen afgebroken. De ruimte eromheen werd vrijgemaakt. De toren staat nu op een eigen stenen tapijt op de grens van een groene en tegelijk stedelijke omgeving.

In de ruimtelijke beleving van het Klevarie plan werkt de toren eveneens als een spil waar de hoofdroutes samenkomen en als een oriëntatiepunt. De  vrije verdiepingshoogte van 2,4 meter is relatief laag, maar het panoramische uitzicht compenseert dit ruim.  De gerenoveerde  toren bevat nu 19 appartementen en een opzienbarend penthouse waarbij de dragende betonstructuur in het zicht is gelaten en een leidingvloer is verwijderd voor extra vrije hoogte. Een groot venster markeert deze ingreep en kijkt terug op de stad. Bovenop een dakterras dat 360 graden over de stad uitkijkt.

De betonnen huls van de buitengevel werd van een nieuwe geïsoleerde schil voorzien. Waarbij de kleine doorgestorte balkons afgezaagd en in een vergrote vorm opnieuw aan de gevel opgehangen werden. De ramen zijn in de oorspronkelijke rechthoekige vorm (met een verhouding van 8:9) teruggebracht, maar met een donkere aluminium bekleding van de dieper geworden negge.

Data:
monument: gemeentelijk monument, architect schellinx 1961‍
duurzaamheid: schilverbetering, diverse hoogwaardige installatietechnische voorzieningen‍‍